New obsession... bag!

Καλό μήνα, καλή άνοιξη!

Έχω τόσο καιρό να ασχοληθώ με το blog που κατά την σύνδεση έκανα μια αλλαγή password, μια αναζήτηση για το πώς στήνονταν οι αναρτήσεις μου μέχρι τώρα και ένα τηλέφωνο στη Νικολούλη. Κοινώς μεγάλη εγκατάλειψη...
Σας ευχαριστώ που όλο αυτό τον καιρό δε με ξεχνάτε και σας καλωσορίζω ξανά με μια νέα μου μανία αυτή τη φορά! Τις τσάντες..!

Λοιπόν έχω αρχίσει πλέον να αισθάνομαι περίεργα για την τόση ιδιομορφία του χαρακτήρα μου.

Δεν ξέρω τί μου αρέσει πιο πολύ και ασχολούμαι με ότι πιάνει το χέρι μου. Η διαταραχή μου αυτή με βρίσκει να καταπιάνομαι με όλα και στο τέλος να ολοκληρώνω κάτι μετά από πολύ πολύ καιρό. Αυτή την τσαντούλα την τρέχω από δωμάτιο σε δωμάτιο κάτι μήνες. Τα υφάσματα τα πήρα αρχή του χειμώνα, τα ραψίματα τα έκανα μετά τα Χριστούγεννα, το κορδόνι το πέρασα χθες το βράδυ. Ούτε το γεφύρι της Άρτας τόση καθυστέρηση.

Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μου αρέσουν οι τσάντες του εμπορίου και νομίζω ότι θ' αρχίσω να φτιάχνω συχνότερα τσάντες για μένα. Αυτό το τσαντικό είναι ένα δείγμα της μεγάλης αγάπης μου για τα backpack. Είμαι υπερκινητική και θέλω τα χέρια μου ελεύθερα βρε παιδί μου.

Αχ!!!! Τα είπα και ηρέμησα.

Σας χαιρετώ όλους και πάλι σας ευχαριστώ για τα μηνύματά σας.

Φιλιά!

Drawstring Bags!

Πώς διαχειρίζεσαι το θυμό?

 Πώς αντιμετωπίζεις αυτό το μυρμήγκιασμα που σε πιάνει όταν σου λένε την μπαρούφα και δε μπορείς ν' αντιδράσεις και όλοι στέκονται εκεί αγέρωχοι και δε τολμούν ν' αντικρούσουν την ανακρίβεια που ειπώθηκε. Είτε γιατί φοβούνται να έρθουν σε σύγκρουση είτε γιατί δεν ακούνε κάτι το μεμπτό. Ποιός μπορεί να αποδείξει άλλωστε την ορθότητα ή όχι των λόγων. Αφού μπορεί μόνο εσύ να έχεις νιώσει την αδικία τόσο βαθιά, που η κουβέντα σε χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά.

 Δε φτάνει κουκλίτσα μου που δεν απαντάς όπως και όταν πρέπει, μετά χάνεις την ηρεμία σου και τον ύπνο σου γιατί δε μπορείς να διαχειριστείς αυτό το μικρό μαύρο σύννεφο του θυμού που βρέχει πάνω από το κεφαλάκι σου. Τελικά εγώ φταίω. Δεν κοιμήθηκα καλά χθες, έβαλα έναν άσχημο επίλογο σε μια ωραία μέρα που σε άλλη περίπτωση είχε τη δυνατότητα να καταγραφεί στις όμορφες μέρες της σύντομης ζωής.

Κακώς! Έχω σαφώς πρόβλημα με τη διαχείρισή του. Είμαι η ikaxela και είμαι καλά... Νομίζω, μπα ψέμματα λέω.

Εσείς πώς διαχειρίζεστε το θυμό? Υπάρχει άραγε μόνιμος τρόπος?

Ζητώ συγγνώμη που έκατσα πάλι δίπλα σας για ψυχανάλυση και δεν κέρασα ούτε ένα καφέ βρε παιδί μου. Σας στέλνω όμως όλη μου την αγάπη και μερικές φωτογραφίες από κάτι τσαντούλες για κάτι όμορφα κορίτσα. 

P.S: Να θυμηθώ να έρχομαι λιγότερο σ' επαφή με τους λεγόμενους τοξικούς ανθρώπους και να ξεκινήσω πάλι να ράβω.

Φιλιά και σας ευχαριστώ!!

Spring break!

Χρόνια πολλά στις μανούλες!

Και κάπου εδώ τελειώνει το διάλειμμα του Πάσχα και ότι φτιάξαμε φτιάξαμε και ξεκινά το σχολείο και κοινώς τα κεφάλια μέσα...! Καλό κουράγιο σε όλες τις μητέρες που θα τρέχουν και πάλι σε σχολεία, φροντιστήρια και δραστηριότητες. Υπομονή κορίτσια ένας μήνας έμεινε και μετά καλοκαιράκι.

Αυτή είναι η παραγωγή των ημερών της χαλαρότητας μακριά από δουλειά και σχολείο. Μερικές λαμπάδες για αγαπημένες φάτσες και πορτοφόλια έτοιμα να χωρέσουν τα απαραίτητα.

Φιλιά!!!!